امشب با خودم فکر می کردم که آیا انسان فقط در انجام ندادن کارهای بد باید الگوی خوبی برای فرزندانش باشد یا این که در کارهای خوب هم باید الگو باشد؟چون ما انواع و اقسام کارهای خوب داریم.مثلا نماز خواندن،که اگر ما تند نماز بخوانیم فرزند ما هم تند نماز می خواند و اگر با آرامش نماز بخوانیم فرزندمان هم با آرامش نماز خواند را فرا خواهد گرفت.یا مانند دعا کردن،که یک کار خوب است،ممکن است که فقط برای خودمان دعا کنیم،برای رفع مشکلات خود یا خانواده خودمان دعا کنیم و این می تواند یک الگو باشد برای فرزندان که چگونه و برای چه کسانی دعا کنند...راستی ما به چه کسی دعا بکنیم؟
امام حسن علیه السلام می فرماید:یک شب جمعه مادر را دیدم که در محراب عبادت ایستاده و همواره نماز می خواند و در رکوع و سجود بود تا شب به صبح رسید،و شنیدم که برای زنان و مردان مومن با ذکر نام آن ها دعا می کند و برای خود ما دعا نمی کند،عرض کردم مادر چرا برای خود ما دعا نمی کنی؟
مادرم فرمود پسرم اول همسایه بعد اهل خانه ....
این یک درس بود از حضرت زهرا سلام الله علیها هم برای فرزندش امام حسن علیه السلام و هم برای ما شیعیان که این گونه مفاهیم خوب و عالی را به فرزندانمان منتقل کنیم و آن ها را با دستوارات اسلامی ادب کنیم.
آدرس داستان:قصه های تربیتی چهارده معصوم علیهم السلام
