در مورد درمان نا امیدی راه کارهایی را در پست قبلی عرض کردم،در این پست می خواهم ادامه درمان نا امیدی را عرض کنم.
1:توجه به شواهد تاریخی:در تاریخ به افرادی برخورد می کنیم که مشکل شان به صورت باور نکردنی حل شده است.مشکلات و گرفتاری هایی که اصلا هیچ کس باور نمی کرد قابل حل باشد ولی به لطف و اراده خداوند حل شده است و انسان وقتی به این مطالب توجه می کند روح امیدواری در وجودش موج می زند و با خود این گونه تفکر می کند که خداوند از مشکل من بزرگتر است و می تواند آن را حل کند،البته اگر صلاح بداند.من چند مورد از شواهد تاریخی را خدمت شما عرض می کنم:
الف:در داستان حضرت ابراهیم«علیه السلام» این گونه آمده است که نمرود آتش بزرگی برای سوزاندن این پیامبر الهی مهیا کرد و همه مردم نظاره گر بودند.ابراهیم را داخل آتش پرتاب کردند و همه مردم از زنده ماندن ابراهیم نا امید شده بودند و منتظر خاکستر او بودند،اما بعد از لحظاتی دهان همه از تعجب و حیرت باز ماند و ابراهیم را دیدند که داخل آتش نشته است....«1»
ب:حضرت زکریا«علیه السلام» یکی از پیامبران الهی می باشد که در ترویج خدا پرستی زیاد تلاش کرده است،این پیامبر الهی ریش ها و موی سرش سفید شده است ولی فرزندی  ندارد و زنش نازا می باشد از خداوند درخواست فرزند می کند و خداوند دعایش را مستجاب می کند و در پیری به او فرزندی عطا می کند با این که زنش،هم پیر بود و هم نازا.«2»
ج:مشرکان مکه برای نابودی پیامبر«صل الله علیه و آله» نقشه کشیده بودند که از هر قبیله ای یک نفر مرد جنگی شبانه به خانه پیامبر حمله کرده و او را به قتل برسانند ولی خداوند پیامبرش را از این نقشه آگاه می کند و ایشان بدون این که مشرکان متوجه شوند داخل غاری پنهان می شوند و جلوی آن غار را تار عنکبوتی می پوشاند و مشرکان در تعقیب پیامبر تا دم همان غار هم می آیند ولی متوجه حضور پیامبر نمی شوند.«3»
دوستان این شواهد تاریخی به ما می فهماند که نباید از رحمت الهی نا امید شد.همان خدایی که آتش را برای ابراهیم سرد می کند و فرزندی را در رحم زن نازا قرار می دهد و پیامبرش را با تار عنکبوت حفظ می کند قادر است مشکل ما را نیز حل کند.البته ما باید مانند ابراهیم صبوری کنیم و تا رفتن به داخل آتش نیز از رحمتش نا امید نشویم.
2:تبلیغ:به این صورت که سعی کنیم همیشه دیگران را امیداور کنیم،و طوری حرف بزنیم که روح امید واری را در دیگران زنده کنیم و از مصاحبت با افرادی که در همه احوال دم از نا امیدی می زنند خود داری کنیم.و البته تبلیغ دین و رحمت و مغفرت الهی و همچنین خشم و عذاب الهی در صورت نا فرمانی بر عهده سربازان امام زمان«عجل الله تعالی فرجه الشریف» می باشد همان گونه که حضرت علی«علیه السلام»می فرماید:
آیا شما را به فقیه حقیقی و دانای به احکام شرعیه از روی راستی و درستی آگاه سازم؟یاران حضرت گفتند بله بفرماید،حضرت فرمودند:فقیه حقیقی کسی است که مردم را از رحمت و مهربانی خدا نا امید نگرداند،و از عذاب و کیفر خدا آسوده شان نکرده باشد...«4»
طبق فرمایش نورانی حضرت علمای دین وظیفه دارند که مردم را به امید و بیم هر دو با هم دعوت کنند.و بیم و امید دو بال کبوتری هستند که قصد پرواز در عالم ملکوت را دارد.
البته در مورد درمان نا امیدی مطالب دیگری هم در لینک های زیر بیان شده است:
داروی نا امیدی ...آسان تهیه کنید
داروی نا امیدی رسید
منابع:
1:سوره انبیا از آیه 53 تا 69 داستان سوزندان ابراهیم را بیان می کند
2:سوره مریم از آیه 2 تا  آیه 9 داستان حضرت زکریا را بیان می کند
3:سوره توبه آیه 40 در مورد مخفی شدن پیامبر در غار می باشد
4:وَ قَالَ علی علیه السلام: أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِالْفَقِیهِ حَقَّ الْفَقِیهِ- مَنْ لَمْ یُرَخِّصِ النَّاسَ فِی مَعَاصِی اللَّهِ- وَ لَمْ یُقَنِّطْهُمْ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ وَ لَمْ یُؤْمِنْهُمْ مِنْ مَکْرِ اللَّهِ- وَ لَمْ یَدَعِ الْقُرْآنَ رَغْبَةً عَنْهُ إِلَى مَا سِوَاهُ- وَ لَا خَیْرَ فِی عِبَادَةٍ لَیْسَ فِیهَا تَفَقُّهٌ- وَ لَا خَیْرَ فِی عِلْمٍ لَیْسَ فِیهِ تَفَکُّرٌ- وَ لَا خَیْرَ فِی قِرَاءَةٍ لَیْسَ فِیهَا تَدَبُّ«بحار الانوار ج 75 ص 41»