من دوست دارم رئیس باشم. من دوست دارم این کشور را بگیرم. من دوست دارم اینجا را بمباران کنم. من دوست دارم‏ دروغ بگویم و با مسخره کردن دیگران را بخندانم، من دوست دارم به زنان نگاه کنم، من دوست دارم بدون چادر و با صورت آرایش کرده و عطر محرک و موهای بیرون از روسری در خیابان ها راه بروم، من از غیبت کردن دیگران لذت می برم و ....
همه این دوست داشتن ها همان پیروی از هوای نفس است همان هوای نفسی که خداوند در قرآن کریم درباره اش می فرماید:
نفس سرکش بسیار به بدی ها امر مى ‏کند«1»
امام حسین علیه السلام نیز با این نفس سرکش مبارزه کرد و هنگامی که می خواستند از مدینه خارج بشوند در وصیت به برادرشان محمد بن حنفیه هدفشان را الهی معرفی کردند نه پیروی از هوای نفس و فرمودند:
من براى سرکشى و عداوت و فساد کردن و ظلم نمودن از مدینه خارج نشدم «2»
عداوت و سرکشی و فساد کردن و ظلم به دیگران همه خواسته های پی در پی نفس است که بسیاری از افراد را به دام خود اسیر کرده است همان هوای نفسی که امام سجاد علیه السلام از آن به درگاه الهی شکایت می کند و عرضه می دارد:
خدایا به سوى تو شکایت آوردم از نفسى که مرا همواره به بدى وادارد و به سوى گناه شتاب دارد و به نافرمانیهایت حریص است و به موجبات خشمت دست درازى کند مرا به راههایى که منجر به هلاکت مى شود مى کشاند...«3»
امام مهربان و دلسوز که حتی برای دشمنان و کسانی که شمشیرهایشان را برای ریختن خونش از غلاف بیرون آورده بودند موعظه و نصیحت هایی دارد از جمله نصیحت های حضرت در مبارزه با هوای نفس است حضرت می فرماید:
از این هواهای نفسانی که مجموعه آن ها گمراهی و بازگشت آن ها آتش دوزخ است بپرهیزید.«4»
همین گونه است، پیروی از هوای نفس انسان را به دوزخ می کشاند و مبارزه با هوای نفس انسان را به بهترین نعمت های الهی سوق می دهد همان گونه که حافظ شیرازی می گوید:
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی    تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی
خواب و خورت ز مرتبه خویش دور کرد              آن گه رسی به خویش که بی خواب و خور شوی
امام مهربان و دلسوز و در عین حال دلیر و مبارز با هوای های نفسانی خود مبارزه کرد و حاضر نشد برای زندگی زود گذر دنیایی زیر بار بیعت شخص فاسقی چون یزید برود و در پایان نیز مصداق این آیه شریفه از قرآن کریم شد که خداوند می فرماید:
تو اى روح آرام ‏یافته! به سوى پروردگارت بازگرد در حالى که هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است«5»
   
منابع:

1: وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسی‏ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّی إِنَّ رَبِّی غَفُورٌ رَحیمٌ «یوسف آیه 53»
2: ِ وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِما.....«بحار الانوار ج 44 ص 329»
3: إِلَهِى إِلَیْکَ أَشْکُو نَفْساً بِالسُّوءِ أَمَّارَهً وَ إِلَى الْخَطِیئَهِ مُبَادِرَهً وَ بِمَعَاصِیکَ مُولَعَهً وَ بِسَخَطِکَ مُتَعَرِّضَهً تَسْلُکُ بِى مَسَالِکَ الْمَهَالِکِ وَ تَجْعَلُنِى عِنْدَکَ أَهْوَنَ هَالِکٍ کَثِیرَهَ الْعِلَلِ طَوِیلَهَ الْأَمَلِ «بحارالأنوار، ج 91، ص 143»
4: اتقوا هذه الاهواء التی جماعها الضلالة و میعادها النار «لسان العرب ج 1 ص 35»
5: یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ *ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً«فجر آیات 27 و 28»