هر گاه شخصی آب بنوشد و مقداری از آب لیوان اضاف بیاید و آن را دور بریزد اسراف کرده است.چنان که در حالات امام خمینی«رحمت الله علیه»نقل کرده اند که:هر گاه آب داخل لیوان ایشان اضاف می آمد یک قطعه کاغذ روی آن می گذاشت و بعدا باقی مانده آب را استفاده می کرد.و حاضر نبود این اندازه هم اسراف کند.
امام صادق علیه السلام می فرماید:کمترین حد اسراف،دور ریختن باقی مانده آب«لیوان»که نوشیده شده،و پوشیدن لباس مهمانی در منزل و دور انداختن هسته خرما است.
اگر مردم دنیایِ امروز فقط به همین یک روایت در زمینه اسراف عمل کنند،فقیری در سراسر دنیا یافت نمی شود زیرا با همان چیزهایی که دور ریخته می شود،می توان تمام فقیران را بی نیاز کرد...
آدرس روایت:میزان الحکمه حدیث شماره 8496 آدرس داستان:کتاب والاترین بندگان تالیف آیت الله مکارم شیرازی ص 146
