یکی از امتیازاتی که خداوند در وجود بندگانش قرار داده است حسِ دوست داشتن است و انسان دوست دارد که دیگران او را دوست داشته باشد و همیشه به دوستانش افتخار می کند و هر چه این دوست از نظر مقام بالاتر باشد انسان بسیتر به خود مباهات می کند و خوشحال است.و همین طور است نقطه مقابل آن،اگر انسان در نظر دیگران دوست داشتنی نباشد بسیار نارحت است و اگر آن شخصیت دارای مقام و موقعیت باشد محبوب نبودن نزد آن انسان را بیشتر آزار می دهد.
آیا تا کنون فکر کرده ایم که خداوند چه کسانی را دوست دارد و چه کسانی را دوست ندارد؟ما جزء کدام دسته هستیم؟
یا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفِین.
اى فرزندان آدم! نزد هر مسجد«به هنگام نماز، لباس  و»زینت‏ هاى خود را برگیرید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید، همانا خداوند اسراف کاران را دوست ندارد.
خداوند در این آیه فرموده من انسان های اسراف کننده را دوست ندارم ...
ما سر سفره چند نمونه غذا می گذاریم؟به نظر شما چند نمونه غذا گذاشتن اسراف است؟در حالی که افرادی سفره شان خالی است!!!
ما در روز چقدر آب هدر می دهیم؟
ما در روز چقدر عمر خود را صرف کارهای بیهوده می کنیم؟
ما در روز چند لامپ در خانه خود روشن می کنیم و بخاری ها بی جا گاز مصرف می کنند؟
ما در روز چقدر نان را خشکه کرده و آن را بیرون می ریزیم؟و......؟؟؟
آدرس:اعراف آیه 31