خداوند، انسان را از خاک خلق کرد و از روح خود در او دمید و به ملائکه دستور داد،بر او سجده کنید و درباره این خلقتش،به خودش تبریک گفت،و در این خلقت خود را بهترین خالق نامیده است و این موجود را برترین موجود برای جانشینی خود در روی زمین قرار داد...«1»
به نظر شما  بی احترامی به بهترین موجود خداوند چه نتیجه ای دارد؟
نتایج بی احترامی به بندگان خدا:
1:وعده عذاب:با این که بخشندگی و مهربانی از صفات بارز خداوند می باشد،با این که صبر و تحمل از دیگر صفات اوست،اما با این حال به همه تذکر داده است که احترام بندگان مرا نگه بدارید و اگر این طور نکنید با خشم من مواجه خواهید شد و در قرآن کریم می فرماید:
واى بر هر عیبجوى مسخره‏ کننده ‏ای«2»
برخی ها با نیش زبان و حرکاتِ دست و چشم و ابرو در پشت سر و پیش رو،دیگران را استهزاء کرده، یا عیبجویى و غیبت مى‏ کنند و با این گونه اعمال قصد بی احترامی و شکستن شخصیت او را دارند که خداوند به این گونه افراد وعده به عذاب داده است.
2:جنگ با خداوند:امیرمومنان علیه‌السلام مقداری خرما برای مردی فرستاد،آن مرد شخصی آبرومند بود و از کسی تقاضای کمک نمی کرد،شخص دیگری در آن جا بود به حضرت عرض کرد:آن مرد که تقاضای کمک نکرد،چرا برای او خرما فرستادی؟حضرت به او فرمود:
خداوند امثال تو را در جامعه ما زیاد نکند،من می‌دهم،تو بخل می‌ورزی،اگر من آن چه را که مورد حاجت او است،پس از درخواستش به او بدهم،چیزی به او نداده‌ام،بلکه قیمت آبرویی را که به من داده،به او داده‌‌ام.زیرا اگر صبر کنم تا او سوال کند،در حقیقت او را وادار کرده‌ام که آبرویش را به من بدهد، آن رویی را که در هنگام عبادت و پرستش خدای خود و خدای من، به خاک می‌ساید.«3»
و حضرت با این روش زیبایش این را می فهماند که احترام و شخصیت و آبروی دیگران از همه چیز مهم تر می باشد و شکستن حرمت و احترام افراد بدترین کارها و جنگ با خداوند است همان گونه که رسول گرامی اسلام می فرماید:
خداوند تبارک و تعالی فرموده است: هر کس دوستی از دوستان مرا خوار کند،در کمین جنگ با من نشسته است.«4»
  
لطفا از وبلاگ گروهی ما دیدن فرمایید برای دیدن وبلاگ گروهی روی کلمه معراج کلیک کنید
منابع در
1:خلاصه آیات:ص آیه 7،حجر 29،مومنون آیه 14،بقره آیه 30»
2:وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ«همزه آیه 1»
3:وسائل الشیعة، ج 2 ص 118.
4:قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص):قَالَ اللَّهُ تَبَارَک وَ تَعَالَى: مَنْ أَهَانَ لِی وَلِیاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِی[کافى، ج2، ص351