همه عمر برنـــــدارم سر ازين خمار مستــــــي

که هنوز من نبودم که تو در دلــــم نشستــي

تو نه مثل آفتابــــــي که حضـــــور و غيبت افتد

دگران روند و آيند، تو همچنــــان که هستـــــي

چه حکــــايت از فراقت کـــه نداشتــــــم وليکن

تو چــــو روي بـــاز کردي در ماجــــرا ببستـــي

نظري بــــه دوستــــان کن که هزار بار از آن به

کــــــه تحيتي نويســــي و هديتي فرستــــي

دل دردمند مـــــــارا که اسير توست يـــــــــارا!

به وصال مرحمي نه! چو به انتظـــار خستــــي

"سعدي عليه الرحمه"