مولاي من، اي باقر علوم آسماني، اي حجت خداوند واي مظلوم‏ترين فرياد تاريخ! کاش، شمعي بر مزار غربت و تنهايي‏تان مي‏شدم؛ شامگاهاني که خورشيد، از سر مزارتان مي‏گذرد و با شفق ديدگانش، به غبارروبي مي‏پردازد.
چقدر غروب‏هاي بقيع دلگير است! با آن غربت و تنهايي که از بيت الاحزان زهرايي‏ات مي‏تراود.