سلام عليكم .از اين كه كمي دير به سوال شما جواب دادم معذرت ميخواهم .شما پرسيده ايد كه :چرا بين ايرانيان اين مشهوره كه چراغي كه به خانه حلاله به مسجد حرام در صورتي كه وقتي كتابهاي بزرگان را مي خونم مي بينم اين در زندگي آنها طوري ديگر بيان شده آنها ايثار را ترجيح دادند؟جواب اين است كه اين فقط يك ضرب المثل است ومطابق با عرف عوام. وهيچ پشتوانه علمي وديني ندارد وشايد هم ان را يه عده ادم ثروتند ساخته باشند همانند ضرب المثل: گر خواهي نشوي رسوا همرنگ جماعت باش كه اين هم يك ضرب المثل دو پهلواست كه با اموزهاي ديني سازگاري ندارد ما ايات زيادي از قران داريم كه خداوند انسانها را دستوره به انفاق وايثار مال داده همانند ايه 9 سوره حشر وايه هاي 261 و274 سوره بقره وسورهاي ديگر وداستاني در سوره انسان يا هل اتي بيان شده از انقاق علي عليه السلام كه سه شب غذاي افطار خو را به فقير واسير ومسكين داد وخودش وبچه ها گرسنه خوابيدند والبته اين هم قيد شود كه اعظاي خانوده علي به اختيار خودشانم اين كار را انجام دادن وهمه از اين كار راضي بودند واين ظرب المثل ممكن است اينطور تفسير شود كه پدر خانواده بااين كه اعضاي خانواده او نا راضي هستند ونيازمند او بخواهد غذاي انها را به ديگري بدهد كه اين ظلم ميشود .حال اگر اعضاي خانواده حاضر شدند درد بي غذايي را تحمل كنند وغذاي خود را به ديگران ايثار كنند اين كار بسيار ارزش دارد واصلا ميتواند اين روح ايثار در اعضاي خانواده جريان داشته باشد مثلا پدر از خود گذشتگي كرده و خود را براي خدمت بهتر به فرزندان اماده كند و...خلاصه اين كه من اگر امروز از خود گذشتگي كرده واز حق خود به ديگران دادم در حالي كه خود نياز بيشتر دارم اين كار من ميشود بهترين عمل .ومن تنها اجازه ايثار در حق خودم را دارم وايثار كردن حقوق ديگر اعضاي خانواده بايد همراه با رضايت انها باشد حال اگر انها راضي نباشند ميشود همان ضرب المثل كه چراغي كه خانه روا است به مسجد حرام است .اميدوارم توانسته باشم جواب شما را به طور كامل داده باشم .اگر قانع نشديد باز هم مطرح كنيد تا بيشتر مورد بحث وبرسي قرار بگيرد.

سلام عليكم .ممنون كه سوالات خود را با اين مطرح كرديد.اما جواب سوال اول شما كه پرسيديد:راه صحيح زندگي کدام است؟‏راه صحيح زندگي از نظراسلام بندگي خدا و پيروي ازاولياء الهي است.قرآن مى‏فرمايد: "و من يطع اللَّه و الرسول، کسى که خدا و پيامبر را اطاعت کند (در روز رستاخيز) همنشين کسانى ‏خواهد بود که خدا نعمت خود را بر آن‏ها تمام کرده(و آن‏ها عبارتند) از: پيامبران و صدّيقان و شهدا و صالحان و آن‏ها رفيقان خوبى هستند"(1). اين آيه با صراحت مى‏گويد: کسانى که در عمل از خدا و پيامبرش اطاعت کنند و واجبات الهى را انجام دهند و از محرّمات دورى کنند، سعادتمند هستند. و در قيامت و بهشت همنشين پيامبران الهى خواهند بود.درشان نزول اين آيه آمده است: يکى از صحابه پيامبر (ص) به نام "ثوبان" که نسبت به حضرت محبت و علاقه شديدى داشت، روزى با حال پريشان خدمتش رسيد، بر حضرت محمد(ص) از سبب ناراحتى او پرسيد، عرض کرد: زمانى که از شما دور مى‏شوم و شما را نمى‏بينم، ناراحت مى‏شوم. امروز در اين فکر فرو رفته بودم که فرداى قيامت اگر اهل بهشت باشم، مسلّماً در مقام و جايگاه شما نخواهم بود، بنابراين شما را هرگز نخواهم ديد، اما اگر اهل بهشت نباشم تکليفم روشن است بنابر اين در هر حال از درک حضور شما محروم خواهم شد. با اين حال چرا افسرده نباشم. در اين حال آيه بالا نازل شد و به اين گونه اشخاص بشارت داد که افراد مطيع پروردگار، در بهشت همنشين پيامبران و بزرگان خدا خواهند بود. (2) چنان که امام حسين(ع) در روز عاشورإ؛ به عمرو بن قرظه فرمود: "تو پيش از من به بهشت مى‏روى، سلامم را به رسول خدا (ص) برسان"(3)رستگارى حقيقى و همنشينى با پيامبر اسلام (ص) براى هر کسى ميسر است و هر فرد حتى بى سواد و روستايى مى‏تواند به اين مقام برسد، فقط يک شرط دارد و آن با تقوا شدن است. تقوا عبارت است از اين که: انسان از گناهان دورى کند و واجبات را انجام دهد، گر چه حتى يک نماز مستحبى نخوانده باشد و يک ذکر و وِردى هم نگفته باشد. مى‏توانيد فقط با انجام واجبات و ترک گناهان همان چيزى که خود را بر آن قادر مى‏دانيم به مقامات عالى دست يابيد و از افراد مورد نظر نيز بالاتر برويد، و در سراي آخرت همنشين رسول گرامى اسلام باشيد. انشاء اللَّه.قرآن در آيه ديگر رعايت تقوا را منشأ رستگارى و فوز عظيم دانسته و فرمود: "اى مؤمنان، با تقوا باشيد و هميشه سخن حق گوييد، تا خدا اعمال شما را به لطف خود اصلاح فرمايد و از گناهان شما در گذرد و هر که خدا و رسول را اطاعت کند، البته به سعادت و پيروزى بزرگ نايل گرديده است".(4)تقوا مايه سعادت انسان است و قرآن و نهج البلاغه و ائمه اطهار (ع) روى آن تاکيد فروان کرده‏اند، از حضرت صادق(ع) در مورد تقوا پرسيدند، حضرت فرمود: "تقوا و عبادت از اين است که خداوند در جاهايى که امر کرده، تو را گم نکند (يعنى واجبات را انجام دهى )و تو را نبيند در جاهايى که نهى کرده (يعنى گناهان را ترک کنى).(5)على (ع)فرمود: "المتقى من التقى الذنوب که متقى کسى است که از گناهان پرهيز کند."(6)-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------پي‌نوشت‌ها:1 - نساء (4)، آيه 69.2 - تفسير نمونه، ج 3، ص 459.3 - بحارالانوار، ج 45، ص 23.4 - احزاب (33) آيه 71.5 و 6 - محمد محمدى رى شهرى، ميزان الحکمه، واژه تقوا، شماره 22470 -22472.وسوال دوم شما اين بود كه چگونه برافكار منفي غلبه كنم ؟من 10 راه حل به شما پيشنهاد ميكنم كه همگي از نظر علم روان شناسي تاييد شده است لطفا با دقت بخوانيد واجرا كنيد:1 . اگر احساس افسردگى، عصبانيت، ترس يا تصورى از هر چيز منفى مى‏كنيد، بپرسيد چه چيز باعث نگرانى است . 2 . وقتى كه متوجه شديد كه مساله چه بوده، خيلى راحت‏به خودتان بگوييد: اين افكار نه تنها به من كمكى نمى‏كند، بلكه مضر هم هست ; نبايد به آن‏ها اجازه ورود بدهم و با تمام قدرت با آن‏ها مقابله كنيد . همان ابتداى كار ضعيف مى‏شوند كه اين هم پيشرفت‏خوبى است و با كمى تمرين پيشرفت‏هاى بيش‏ترى هم مى‏كنيد . 3 . مراقب افكار منفى بعدى باشيد كه شايد ده ثانيه يا ده دقيقه بعد به سراغتان بيايد و به همان روش قبلى عمل كنيد . با علم به اين كه اين افكار مخل آرامشتان است، در برابر آن‏ها مقاومت كنيد و به آن‏ها بگوييد: از ذهنم دور شويد اى پيام‏هاى بيهوده، مضر، ظالم و انرژى دزد! من مانع ارسال اين پيام به خود مى‏شوم . اين‏ها هيچ سودى براى من ندارند . كلى هم به ضررم تمام مى‏شوند . 4 . باز هم مراقب باشيد و ببينيد افكار ناخودآگاهتان چه هستند; افكار اصلى كه گرفتارشان هستيد، چه هستند و بعد در برابر افكار مخرب مقاومت كنيد . 5 . متوجه شدم افكار منفى هر چند ثانيه يك بار به ذهنم خطور مى‏كنند . اوايل، مقابله با آن‏ها به تنهايى بسيار مشكل بود; اما من نهايت تلاشم را كردم و باتمرين، در رويارويى با اين افكار مضر و مزاحم، موفق‏تر شده‏ام . مرتب به خودم تلقين مى‏كردم: در برابر افكار مزاحم و بى‏ارزش كه اصلا هيچ فايده‏اى هم ندارند، مقاومت كن! 6 . در ضمن تمرين مهارت، احساس مى‏كنيد قوى‏تر از گذشته شده‏ايد و زودتر متوجه پيام‏هاى منفى مى‏شويد كه به ذهن خودآگاهتان راه پيدا مى‏كند . 7 . همچنين متوجه مى‏شويد كه راحت‏تر آن‏ها را شناسايى مى‏كنيد و در نتيجه، حتى مانع ورود آن‏ها به ضمير خودآگاهتان مى‏شويد و از آن جايى كه به موقع جلوى آن‏ها را مى‏گيريد، ديگر نمى‏توانند شما را شكست دهند; بنابراين احساس قدرت و نيروى بيش‏ترى مى‏كنيد . 8 . سرانجام اين كه متوجه مى‏شويد كه دوست داريد مچ اين افكار را در همان ابتداى كار بگيريد و مانعشان شويد و ملاحظه مى‏كنيد كه مى‏توانيد اين كار را انجام دهيد; زيرا آن قدر احساس خوبى داريد كه مى‏دانيد بهتر است هر چه زودتر تمام اين افكار را دور بريزيد . 9 . در طى چند روز من نه تنها توانستم آن‏ها را با ضمير خودآگاهم شناسايى كنم، بلكه عادت به خلق اين گونه افكار را هم در زمان كوتاهى ترك كردم . حالا ديگر به ذهنم راه پيدا نمى‏كنند و در عوض، به خاطر تلاشى كه براى فكر كردن به افكار منفى كرده‏ام، احساس قدرت مى‏كنم و اين بهترين روش براى كمك به خودم در راه رسيدن به زندگى بهتر و احساس قوت است . 10 . شما از تلاشتان احساس رضايت مى‏كنيد به محض اين كه بفهميد يكى از اين افكار دارد وارد ضمير ناخودآگاهتان مى‏شود، تمام تلاشتان را صرف مبارزه با آن مى‏كنيد يا مى‏توانيد با فكر كردن به چيزهاى بهتر، فكرتان را سرگرم كنيد و آن وقت اين فكر منفى معجزه مى‏كند و بدون هيچ تاثيرى بر روى شمااز بين مى‏رود و آن وقت است كه ملاحظه مى‏كنيد كارتان عالى بود و شادابى را كه شايد مدت‏ها احساس نكرده بوديد، حس مى‏كنيد .