سلام عليكم .ممنون از شما به خاطر طرح اين موضوع كه امام زمان با امدنش سيل خون به را مي اندازد.ايا اين حرف درست است ؟جگونه ممكن است امامي كه پدرش امير المومنين است كه حتي به دشمن خودش هم همان غذايي ميدهد بخواهد براي اجراي عذالت خون مردم را بريزد .اين يك تبليغ براي ايجاد رعب ووحشت است .من خلاصه اي از اتقاتي كه در زمان ظهر اتفاق مياقتد را خدمت شما نقل ميكنم .كه اگر جنگ وخونريزي هم هست شروع كننده امام زمان نيست بلكه جنگ اخرين راه حل است .شما به اين مقاله توجه بفرماييد :اتفاقاتى که در دوره ظهور امام مهدى(عج) مى‏افتد، بسيار است. با بهره مندى از روايات اهل بيت(ع) تنها به بيان چند رخداد مهم اشاره مى‏کنيم:1- اعلان ظهور: اولين حادثه‏اى که بعد از ظهور امام زمان(ع) شکل مى‏گيرد، اعلام ظهور امام زمان(ع) است. ظهور حضرت به وسيله منادى آسمانى اعلام مى‏گردد، آن گاه حضرت در حالى که به کعبه تکيه داده است، با دعوت به حق، ظهور خود را اعلام مى‏دارد.(1) دعوت حضرت هم به منظور اعلام ظهور حضرت است و هم به منظور فراخوان عمومى جهت پذيرش حکومت جهانى صورت مى‏گيرد. امام على(ع) فرمود: «هنگامى که منادى از آسمان ندا مى‏دهد: حق از آنِ آل محمد است و اگر طالب هدايت و سعادت هستيد، به دامان آل محمد چنگ زنيد، حضرت مهدى(عج) ظهور مى‏کند»(2)2- رجعت و بازگشت برخى از مؤمنان صالح و پيامبران الهى مانند حضرت عيسى(ع) که در رکاب حضرت مهدى(عج) خواهند بود و در قيام و مبارزه او با ستمگران شرکت دارند.3- مبارزات امام زمان(عج): يکى از حوادث مهم که بعد از ظهور امام زمان(ع) به وجود مى‏آيد، مبارزه امام با دشمنان و مخالفان ظهور است. برخى از افراد و گروه‏ها حکومت عدالت گستر امام زمان(ع) را بر نمى‏تابند و با حضرت به جنگ مى‏پردازند. مخالفان امام را افراد و گروه‏هاى مختلف تشکيل مى‏دهند(3) و سياست امام در برابر آن‏ها متفاوت است.امام زمان(ع) نخست همگان را به دين و صلح فرا مى‏خواند و با مدارا با آن‏ها رفتار مى‏نمايد.امّا دشمنان دعوت امام را ناديده مى‏گيرند و به جنگ با امام مى‏پردازند. امام با بهره‏گيرى از همه قدرت و امکانات، با دشمنان برخورد مى‏کند، و جنگ سختى به وقوع مى‏پيوندد.(4) از جمله جنگ امام زمان(عج) با دجال(5) و سفيانى.(6)4- پيروزى امام زمان(عج): در اين درگيرى‏ها سرانجام حضرت پيروز مى‏شود. در برخى روايات از پيروزى امام بر شرق و غرب،(7)، جنوب و قبله(8) گزارش شده است.امام باقر(ع) فرمود: «حضرت قائم از ما است و فرمانروايى حضرت شرق و غرب را فرا مى‏گيرد».(9) از پيامبر اسلام(ص) گزارش شده است که حضرت مهدى(عج) لشکريانش را به سراسر زمين گسيل مى‏دارد.(10)5- تشکيل حکومت جهانى و برچيده شدن مرزهاى جغرافيايى:امام مهدى(عج) حکومت جهانى تشکيل مى‏دهد و مرزهاى جغرافيايى را بر مى‏چيند. اين حکومت همان حکومت آرمانى موعود است که از آن در روايات گاهى به مدينه »فاضله« سخن گفته شده است.(11) گاهى به جامعه مطلوب و گاهى به «دولت کريمه» ياد شده است.حکومت جهانى امام زمان(ع) از مؤلّفه‏ها و شاخصه هايى برخوردار است که تحقق هر کدام از آن‏ها مى‏تواند يکى از حوادث بعد از ظهور امام زمان(ع) محسوب شوند، از جمله:أ) گسترش عدالت:يکى از ويژگى‏هاى حکومت امام زمان(ع) عدالت است. عدالت عنصر گم شده‏اى است که همگان دنبال آن هستند. اين گمشده در حکومت امام زمان تحقق پيدا مى‏کند.پيامبر اسلام فرمود: «يملاء الأرض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئتْ ظلماً و جوراً»؛(12) امام زمان(ع) حکومت را به گونه‏اى سازماندهى مى‏کند که ديگر واژه ستم از ذهن‏ها رخت بر مى‏بندد و کسى به ديگرى ظلم نمى‏کند؛ب) گزينش کارگزاران شايسته:طبيعى است که حکومت آرمانى امام زمان(ع) که رهبرى آن را امام مصلح و پارسا بر عهده دارد، کارگزاران آن نيز از صالحان و پارسايان خواهند بود، از اين رو در روايات آمده است که دولت امام زمان(ع) را برخى از پيامبران و جانشينان آنان و صالحان و از اصحاب پيامبر اسلام(ص) تشکيل مى‏دهند. حضرت عيسى(ع) به امام زمان(ع) مى‏گويد: »من به عنوان وزير فرستاده شده‏ام؛ نه امير و فرمانروا.(13)6- رشد آگاهى و دانش: يکى از حوادث بسيار مهم رشد دانش و صنعت در عصر امام زمان(ع) است. دوره ظهور دوران گسترش علم و دانايى است و مدينه فاضله اسلامى «مدينة العلم» است. با آمدن آن منجى همان گونه که ظلم جاى خود را به عدل و داد مى‏دهد، دانايى و فرزانگى جايگزين جهل و نادانى مى‏شود و جهان از نور عقل و دانش آکنده مى‏گردد.(14)7- رشد عقل و خرد ورزى: در اين دوره بشر به حاکميت عقلانيت نايل مى‏گردد.در روايات آمده است که در عصر ظهور حضرت مهدى(عج) برکات خداوندى به بشر ارزانى داشته و دست رحمت ايزدى بر عقل‏هاى مردم کشيده مى‏شود و مردم از نظر عقل و بصيرت در وضع بى مانندى قرار مى‏گيرند.(15)8- رفاه اقتصادى و معيشتى: به فرموده پيامبر اسلام(ص) در دوره حضور حضرت مهدى(عج) مردم به نعمت هايى نايل مى‏گردند که در هيچ زمانى سابقه ندارد. براى همگان برکات الهى از آسمان نازل مى‏شود و زمين چيزى از روييدنى‏هاى خود را پنهان نمى‏کند.(16)سطح رفاه زندگى در اين دوره به حدّى است که طبق روايات رسيده از امام صادق(ع) در اين دوره فقيرى يافت نمى‏شود تا مردم زکات اموالشان را به او بدهند.(17)9- برقرارى امنيت اجتماعى: در اين دوره امنيت اجتماعى به نحو کامل برقرار مى‏گردد. به گونه‏اى که اگر زنى به تنهايى بخواهد از عراق به شام مسافرت نمايد، در مورد امنيتش هيچ ترس و دلهره‏اى ندارد.(18)10- رشد تربيتى و شکوفايى فرهنگى و اخلاقى: در اين دوره افراد به رشد تربيتى و اخلاقى و جامعه به بالاترين درجه تعالى و شکوفايى نايل مى‏گردند. امام على(ع) فرمود: «چون قائم ما قيام کند، کينه‏ها از دل‏ها زدوده مى‏شود».(19) امام باقر(ع) فرمود: «هنگامى که قائم ما قيام کند، خداوند قواى فکرى مردم را تعالى مى‏بخشد و اخلاق آنان را به کمال مى‏رساند».(20)در روايتى ديگر از آن حضرت نقل شده است که «در دوره ظهور، دوستى و يگانگى بين مؤمنان در نهايت خود قرار مى‏گيرد، به گونه‏اى که هر کس نيازمند باشد، بدون هيچ ممانعتى از جيب ديگرى پول بر مى‏دارد (و ديگرى هم از اين کار راضى است».(21)براى اطلاع بيشتر در اين مورد به کتاب عصر زندگى و چگونگى آينده انسان و اسلام، پژوهشى در انقلاب جهانى حضرت مهدى(عج)، تأليف محمد حکيمى مراجعه نماييد.در مورد بعد از ظهور حضرت مهدى(عج)؛ يعنى مدتى که حضرت مهدى (عج) حکومت مى‏کند، نيز بعد از آن دوره تا برپايى قيامت، نمى‏توان پاسخ قاطع و روشنى از روايات به دست آورد، چرا که در لابلاى روايات مدت حکومت حضرت مهدى(عج) نوزده سال و چند ماه،(22) هفتاد سال،(23) سيصد و نه سال،(24) آمده است.در روايتى ذکر شده که بعد از حضرت مهدى(عج) فردى از اهل بيت سيصد و نه سال حکومت خواهد کرد.(25) و بعد قيامت برپا خواهد شد، يا يکايک امامان(ع) رجعت و حکومت مى‏کنند و سپس قيامت بر پا خواهد شد(26) و...برخى از پژوهشگران اسلامى بيان داشته‏اند: در مورد مدت حکومت حضرت مهدى(عج) اگر چه برخى روايات حد معيّنى را بيان کرده‏اند و دوران حکومت حضرت را به هفت يا نه سال محدود نموده‏اند، ليکن اين گونه روايات در منابع اهل سنّت ذکر شده، امّا عده‏اى بدون تحقيق اين گونه روايات را در کتاب‏هاى شيعى وارد نموده‏اند. هيچ روايت صحيح السندى از امامان(ع) نرسيده است که دوران حکومت حضرت مهدى(عج) را محدود کرده باشد. اين گونه روايات علاوه بر ضعف سند، با روح آيات و محتواى روايات متواترى (که وعده داده‏اند با ظهور و قيامت حضرت، زحمات انبيا به ثمر مى‏رسد: و جهان پر از عدل مى‏گردد) منافات دارد.(27)مقام معظم رهبرى در اين باره مى‏فرمايد: «بعضى خيال مى‏کنند دوران ظهور حضرت بقية اللَّه آخر دنيا است. من عرض مى‏کنم دوران ظهور بقية اللَّه(ع) اوّل دنيا است. اوّل شروع حرکت انسان در صراط مستقيم است، با مانع کمتر يا بدون مانع، با سرعت بيشتر، با فراهم بودن همه امکانات براى اين حرکت. اگر صراط مستقيم الهى را مثل يک جاده وسيع، مستقيم و هموارى فرض کنيم، همه انبيا در اين چند هزار سال گذشته آمده‏اند تا بشر را از کوره راه‏ها به اين جاده برسانند. وقتى به اين جاده رسيد، مسير تندتر، عمومى‏تر، موفق‏تر، بى ضايعات يا کم ضايعات‏تر خواهد بود.دوره ظهور، دوره‏اى است که بشريت مى‏تواند نفس راحتى بکشد. مى‏تواند راه خدا را طى کند. مى‏تواند از همه استعدادهاى موجود در عالم طبيعت و در وجود انسان به شکل بهينه استفاده کند».(28)روايات تعيين کننده دوران حکومت امام زمان(ع) با دسته‏اى ديگر از روايات که با روح تعاليم قرآنى بيشتر توافق دارد، در تزاحم و تعارض است. مفضل بن عمر مى‏گويد: به امام صادق(ع) عرض کردم: مدت خلافت حضرت قائم(ع) چه مقدار است. حضرت در جوابم آيات 105 تا 108 سوره هود را تا «عطاء غير مجذوذ» تلاوت فرمود، سپس در توضيح آيه فرمود: منظور از «عطاء غير مجذوذ» اين است که آن نعمت و عطا از ايشان